வெடிக்கிறது
அழுகை
இயலாமையின் எல்லாவகை
வெளிப்படுதல்களுடனும்
கனவின் கூர்மை கருகி
தீயுமிழ்ந்த கணத்தில்
வற்றிப்போன ஆறாய்
வெறுமையுற்று நிற்க்கிறோம்
புகைந்து கிளம்பிய
துயர நெடி பரவும்
காற்றின் அடுக்குகளில்
புதைந்து , இருக்கும்
உயிர்களின் இருப்பில்
வாழ்கின்றன பதுங்கு குழிகள்
ஆயுதங்கள்
ஏதுமற்ற குழந்தைகளின்
ஒலங்களில் கருகும் பூக்களில்
வாசனை என்றேதும் புலப்படாது
சிதறடிக்கப்பட்ட
தசைத்துணுக்குகள் நிறைந்த
நிலமெங்கும்
வெயிலில் வீசப்பட்ட மீனாய்
முடிவுறாத் துயரத்தின் பெருங்கற்கள்
உருள உருள கிடக்கிறது வாழ்க்கை
குண்டுகள் சிதைந்த
பென்சில்களையும் ஓவியங்களையும்
தீ தின்ற பின்
காலத்தின் வெம்மை தகிக்கும் கைகளில்
வரைய காத்திருக்கிறன அவர்கள்
விடுதலையை.
- யாழன் ஆதி
